ترنم باران بهاری

به نام او که بودنش تنها دلیل آرامش است. 

یه وقتایی آدم به پشت سرش نگاه میکنه و میبینه گذر زمان چه تغییرای بزرگی تو زندگیش، شخصیتش ایجاد کرده"زمان می گذره و تو دیگه اونی که بودی نیستی"یا بهتر میشی یا بدتر ولی تغییر میکنی"

از اینی که الان هستم خودم متحیرم" اون همه هیجان و شیطنت و آرزوهای جورواجور بزرگ"اون هم کم تحملی و کم صبری و توقع "نمیدونم کجا رفتن"نمیدونم چرا الان که خیلی چیزها و حرفها و نظر دیگران برام مهم نیست به آینده امیدوارترم"

قبلنا فقط میخوندم آن کس که عشق دارد دیگر هیچ ندارن چون عشق جبران همه ی نداشته هاست"الان ایمان دارم چون عاشقم هیچی ندارم چون فقط عشقم رو میخوام "میبینم"میشنوم"حس میکنم"لمس میکنم"بو میکنم و هیچ چیزی تو دنیا بالاتر از این لذت نیست

خدایا  بی اندازه شکر به داشته ها و نداشته هام"شکر به خاطر همین صبر کمم که قبلا نداشتمش"شکر که دوست داشتنم تو تک تک سلولهام وجود داره"شکر که هستم "شکر که عزیزانم هستن"شکر که یگانه عشق زمینم کنارمه....